Afgelopen weekend las ik onderstaand interview met neuropsycholoog Jelle Jolles in Trouw naar aanleiding van zijn nieuwe boek Leer je kind kennen. Zijn vorige boek Tienerbrein was verplichte kost op de opleiding dus ik was erg benieuwd naar het vervolg hierop.
De boodschap van Jolles is dat leraren en ouders anders om moeten gaan met jongeren. Hij vindt dat er meer aandacht moet komen voor hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Hoe ga je om met teleurstellingen, met groepsdruk, met het maken van keuzes? Enzovoorts. Belangrijk hierbij is om met elkaar in gesprek te gaan en écht naar elkaar te luisteren, door durven vragen, zelfs als je het stiekem heel spannend vindt.
Tijdens het lezen van het interview met Jolles moest ik denken aan een aflevering van the Fab 5 beter bekend als Queer Eye. Ik smul echt van make-over programma’s en in deze aflevering was een hardwerkende vader aangemeld door één van zijn dochters. De vader werkte zo hard om zijn kinderen en vrouw te geven wat ze nodig hadden, dat hij zichzelf én zijn gezin verwaarloosde op het gebied van emotionele aandacht. Tijdens de gesprekken die hij met de verschillende “Fabs” had bleek dat zijn oudste dochter ontbrak in het gezin. Anderhalf jaar geleden was ze op jonge leeftijd uit huis gegaan, omdat ze zich onbegrepen voelde. Sindsdien was er bijna geen contact meer tussen vader en dochter. Er werd een gesprek tussen hen georganiseerd en natuurlijk werd er lekker ingezoomd op al die tranen met daaronder een dramatisch nummer gemonteerd, het blijft televisie. Toch werd duidelijk dat de breuk tussen vader en dochter veroorzaakt werd doordat er niet geluisterd werd naar elkaar en niet gesproken werd met elkaar. Vader wist niet wat er bij dochter speelde en dochter wist niet wat er bij vader speelde. Onbekend maakt onbemind? Misschien wel, want toen ze beide hun verhaal naar elkaar hadden uitgesproken en er echt naar elkaar geluisterd werd ontstond er weer verbinding, wat in dit geval werd verbeeld door een warme omhelzing.
Dit onderstreept voor mij de boodschap van Jolles dat het met elkaar in gesprek gaan en oprechte interesse tonen heel belangrijk is. Aan de andere kant laat het ook zien dat zaken als werk, financiën, ziekte, social media, maatschappelijke verwachtingen enz. dit ongemerkt op een tweede of soms wel derde spoor kunnen zetten.
Het in gesprek gaan met elkaar vraagt om een bewuste “inspanning”. Ik bedoel hier niet mee dat je als ouder een hele gespreksagenda moet opstellen, maar dat je gebruik maakt van momenten als samen in de auto zitten, samen gamen of een televisieprogramma kijken en daar over praten, de afwasmachine inruimen enz.
Voor leraren ligt dat iets anders, dat weet ik uit eigen ervaring maar al te goed. Dit betekent niet dat er helemaal geen momenten zijn. Een gesprek tijdens excursies, je surveillanceronde in de pauze, de eerste vijf minuten van de les, tijdens het mentoruur of je eerste les per klas van het nieuwe schooljaar in het teken laten staan van kennismaken in combinatie met je vak. Dit laatste klinkt als aardig wat werk en dat is het misschien ook wel, maar je hebt er het hele schooljaar profijt van.
Iets bekender, maakt een stuk beminder zullen we maar zeggen. Ook al wordt er soms nog wel eens gedacht: ‘Wat een lastige puber woont er toch in mijn huis of zit er in mijn lokaal.’ (Sorry Jelle)
Interview Jelle Jolles in Trouw
Reactie plaatsen
Reacties